Japon siirinde kiraz ciceklerine dair yüzlerce, binlerce siir söylenmisti... Eskiler ciceklerin acmasini sabirsizlikla bekler... dalindan düsüp giden ciceklere hüzünlenirdi... defalarca, tekrar tekrar ayni seyleri dillendiren sayisiz siir yazilmisti... Sachiko kücük bir kizken, bu siirler ona cok siradan gelir, pek duygulanmadan okuyup gecerdi. Yillar gecip yasi ilerledikce eski zamanlarda yasamis bu insanlarin sadece hos ve zarif bir söz söyleme kaygisinda olmadigini fark etmisti. Kirazlarin cicek acmasini nasil özlemle beklediklerini... sonra en görkemli zamanlarinda dökülüp giden ciceklerin yarattigi hüznü... Sachiko da ruhunun derinliklerinde hissetmeye baslamisti.
Nazli Kar bir döneme, farkli bir cografyaya,
Japon algisina, kültürüne bir yolculuk gibi...
Dört kiz kardesin odaginda gelisen bir Skadin romani. Yazar, satirlarinda gelenek ve modernlik, Dogu ve Bati kavramlarini sorgularken okuyucusunu da kendisine katilmaya davet ediyor. Kitap adini, Japon siirindeki bir söz sanatindan aliyor. Kiraz ciceklerinin baharda dallarindan dökülmesini kar zannetmek...
Kitabin kurgusu da bu imgeye uygun bir bicimde mevsimlerin döngüsünü aktariyor, zamanin gecisine duyulan hüznü bize ulastiriyor.