Osmanlilar icin sikke, hutbe ile birlikte egemenligin en önemli iki simgesinden
biriydi. Altin ve gümüs sikkeler elden ele, bölgeden bölgeye tasindikca hükümdarin
gücünü ülkenin en uzak köselerine ulastiriyorlardi. Osmanlilar paranin bollugu ve
piyasalardaki dolasimiyla ticaret ve ekonominin sagligi, canliligi arasinda güclü
bir iliski oldugunun bilincindeydiler. Degerli maden darliklari ve bunlarin ekonomi
üzerindeki olumsuz etkileriyle yasamak ve mücadele etmek zorunda kalmislar,
ancak para konularinda genellikle esnek ve pragmatik davranmislardi.