Dünya babamdan, onun bizden uzaklastigi gibi uzaklasti. Biz onun rüyasi olduk.

George Washington Crosby ölüm döseginde acilar icinde halüsinasyonlar görmektedir. Yatagini cevreleyen duvarlar cökmeye, pencereler menteselerinden gevsemeye, tavan sivasi parca parca dökülmeye baslar. Hayatinin enkazidir icine gömüldügü hatiralar mozaigi Gazete kupürleri, parcalanan antika saatlerin yaylari ve dislileri, bir yün ceket, pasli aletler... Siyah gece bir kefen gibi üzerini örtmüs, yildizlar gökten dökülmeye baslamistir.

George Washington Crosbynin son sekiz gününü anlatan Babamin Yalnizligi, kahramanin gecmisine, epilepsi hastasi babasiyla Skuramadigi iliskisine, zamanin carklari arasinda gercekligini yitiren anilarina odaklanir.

Yasamin ve ölümün kiyisinda, zamandan ve mekandan bagimsiz, saf hatiralarin ve hafizanin hüküm sürdügü bir dünyanin ürkütücü güzellikteki tasviri Babamin Yalnizligi...