Dinler tarihine dair eserleriyle taninan Mircea Eliade tüm yasami boyunca simyayla adeta büyülenmistir. Bu kitap da buna taniklik etmektedir Eliade, simyanin ortacagda kimyanin habercisi olan ve tarihin karanliklarina acilan bir olgu degil, müspet ve dikkate deger kültürel bir olgu oldugunu gösteriyor.
Simya, minerallerin kutsal bir nitelige büründügü geleneksel toplumlarin inanclarinda kök salar. Cevherler, tipki embriyolar gibi, Topragin karninda cogalirlar; meteroitlerden cikan demirin büyüsel bir yani vardir, cünkü göklerden gelir Cevheri isleyen
demirci, tipki simyaci gibi, Doganin gizli amaclarina hizmet eder Evrenin gizli anlamini aciga vuran bir ayin icra eder.
Afrika, Yunan, Hint ve Cin efsanelerini arastiran Eliade, kutsala dair deneyimi insanlik icin evrensel ve insani sekillendiren en önemli unsur olarak görür; bu deneyim, dünyaya anlamini veren seydir. Bu acidan bakildiginda, Demirciler ve Simyacilar bu büyük bilginin düsüncesi ve eserleri icin kusursuz bir giris niteligi tasimaktadir.